Interviews
https://argolika.gr/2025/08/13/omadikh-ekthesh-sto-festibal-karyas/
Η ομαδική έκθεση στο Φεστιβάλ Καρυάς με έργα ζωγραφικής, εγκαταστάσεις, υφαντά
Η ομαδική έκθεση στο Φεστιβάλ Καρυάς με έργα ζωγραφικής, εγκαταστάσεις, υφαντά
Παράλληλα με τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ Καρυάς, λειτουργεί ομαδική έκθεση ζωγραφικής – εγκατάστασης – υφαντικής από τους Κατερίνα Κουτρουμπή, Δημήτρη Παπαχρήστο, Αλεξάνδρα Τσαζή και Γιούλα Χρυσού στο πρώην Δημοτικό Σχολείο της Καρυάς. Θα είναι ανοιχτή από τις 7μμ έως τις 10μμ, στις 14, 18, 20, 25 και 28 Αυγούστου.
Μπορεί η πολιτιστική παραγωγή να μας παρακινήσει να αναθεωρήσουμε τον σύγχρονο τρόπο ζωής; Αυτό το ερώτημα φαίνεται να αποτελεί βασικό άξονα για την παραγωγή της ομαδικής παρουσίασης έργων σύγχρονης τέχνης στο παλαιό Δημοτικό Σχολείο Καρυάς.
Η έκθεση αυτή άλλωστε γίνεται στο πλαίσιο του φεστιβάλ Καρυάς 2025 και αποτελεί μία πρώτη προσπάθεια ένταξης του εικαστικού λόγου στις επιδιώξεις της συνολικής διοργάνωσης, που είναι η ανάδειξη της εν λόγω κοινότητας και της ουσιαστικής ενδυνάμωσης της.
Σε αυτή την βάση τέσσερις σύγχρονοι δημιουργοί με φαινομενικά ετερόκλητες καλλιτεχνικές πρακτικές παρουσιάζουν έργα τους που στόχο έχουν να πυροδοτήσουν έναν γόνιμο διάλογο σχετικά με ζητήματα που πηγάζουν από την καθημερινότητα αλλά και το ίδιο το έργο των καλλιτεχνών.
Στην έκθεση παρουσιάζονται έργα ζωγραφικής, εγκαταστάσεις και υφαντά που μπορεί κανείς να βιώσει και να συνδεθεί μαζί τους με ποικίλους τρόπους.
Μικρής κλίμακας εργόχειρα από νήμα, πηλό, χρώμα ή σύρμα, στοργικά επιμελημένα ως προς την δομή και την θεματική τους συνυπάρχουν μαζί με υφασμάτινες αφαιρετικές μορφές-σύμβολα που προσκαλούν τον θεατή σε μία εικαστική εξερεύνηση του αρχετυπικού στοιχείου.
Ταυτόχρονα, μεγάλης κλίμακας τοπιογραφίες, με χειρονομίες, υλικότητα και χρωματική παλέτα γεμάτη αντιθέσεις, χτίζουν μία πολυεπίπεδη αφηγηματική σχέση με ζωγραφικές καταγραφές αστικών εσωτερικών χώρων, όπου η αίσθηση της απομόνωσης και του ανοίκειου κυριαρχούν. Ακόμα, έργα όπου η συμμετοχή του κοινού καθίσταται αναγκαία, όπως η περιήγηση ανάμεσα στις εγκαταστάσεις, η ανάγνωση ενός κειμένου ή και η συμμετοχική δημιουργία ενός εν εξελίξει έργου αποτελούν πτυχές της έκθεσης Art in mission.
Εξετάζοντας πιο προσεκτικά τις πρακτικές των τεσσάρων εικαστικών αναδεικνύεται σαφέστερα με ποιο τρόπο τα έργα τους λειτουργούν ως εννοιολογικές προεκτάσεις, ενσωματώνοντας στην συνολική αφήγηση έννοιες όπως η πολιτική, η ιστορία, η παράδοση, η ταυτότητα και η μνήμη.
Για την Αλεξάνδρα Τσαζή ερωτήματα σχετικά με την οντολογία της μνήμης και της γυναικείας ταυτότητας αποτελούν καίρια ερωτήματα, με τον Μύθο να λειτουργεί καταλυτικά.
Με αφετηρία το Μύθο ξεκινά την αναζήτηση της και η Κατερίνα Κουτρουμπή, εστιάζοντας στην επεξεργασία του νήματος ως μέσου απεγκλωβισμού από τους Λαβυρίνθους μας και την σύνδεση παρόντος και παρελθόντος.
Για τον Δημήτρη Παπαχρήστο η αναζήτηση για να απεγκλωβιστούμε από την κοινωνική αδικία επικεντρώνεται στις συλλογικές δράσεις, θέτοντας την ίδια την έννοια της συμμετοχικότητας στο επίκεντρο της δημιουργικής διαδικασίας.
Τέλος, η Γιούλα Χρυσού θέτει ερωτήματα γύρω από την αρχέγονη σχέση ανθρώπου και φύσης, όπου μέσα από την οικειοποίηση της ύλης και των συμπαραδηλώσεων της στον ζωγραφικό χώρο επιχειρεί να αναδείξει αθέατες πτυχές της.
Η παρούσα έκθεση δεν στοχεύει στο να δοθούν απαντήσεις, ούτε και να αναγνωσθεί μονόπλευρα. Λαμβάνοντας υπόψιν τις σύγχρονες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες και τους τρόπους που συνδεόμαστε με τον χώρο, την ιστορία, τον κοινωνικό μας περίγυρο και χτίζουμε τις ταυτότητες μας επιχειρεί μέσω του εικαστικού λόγου να δημιουργήσει έναν διάλογο με έννοιες και ερωτήματα που θα ερεθίσουν την φαντασία του θεατή ώστε να βρει μόνος του την άκρη του νήματος…
Αικατερίνη Κουτρουμπή: “η έμπνευση για εμένα είναι ένα μαγικό ταξίδι στη δημιουργία”
Αικατερίνη Κουτρουμπή: “η έμπνευση για εμένα είναι ένα μαγικό ταξίδι στη δημιουργία”
Πόσα χρόνια ασχολείστε με το κόσμημα;
Με το κόσμημα ασχολούμαι από το 2010. Ξεκίνησα με το βελονάκι, τα υφάσματα κάθε λογής, πέρασα από το υγρό γυαλί, το κόσμημα με μέταλλο και κατέληξα τα τελευταία τρία χρόνια να ασχολούμαι αποκλειστικά με το υφαντό κόσμημα, όπου το εμπλούτισα με τη ζωγραφική και το κέντημα.
Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται;
Συχνά ακούω αυτή την ερώτηση από την παιδική μου ηλικία, όπου καταπιανόμουν κυρίως με τη ζωγραφική με ποικίλα υλικά και μέσα. Νομίζω ότι το να είσαι καλλιτέχνης είναι έμφυτο χάρισμα, όμως θέλει πολύ κόπο, μόχθο και ασίγαστο πάθος για εξέλιξη και ανάδειξη της κλειροδοτημένης αυτής ικανότητας.
Ποιά λέξη σας εκφράζει ως καλλιτέχνη;
Συγκεραστής. Μέσω του υφαντού κοσμήματος μου αρέσει να μπλέκω κομμάτια της παράδοσής μας και όχι μόνο, με την τέχνη του σήμερα. Για παράδειγμα ένα μοτίβο από την αρχαιότητα ενώνεται με τη σύγχρονη αισθητική του σήμερα εκφράζοντας την προσωπική μου ματιά και γίνεται κάτι διαχρονικό και μοντέρνο ταυτόχρονα.
Νοιώθετε την «έμπνευση» πριν δημιουργήσετε;
Είναι μια δύσκολη ερώτηση στο να απαντήσει κάποιος. Η έμπνευση για εμένα είναι ένα μαγικό ταξίδι στη δημιουργία. Μπορεί να έρθει ενώ είσαι πάνω από το χαρτί, στο σχεδιασμό δηλαδή του κοσμήματος, μπορεί να έρθει όμως και μετά από ώρες εργασίας πάνω σε αυτό και να σε παρασύρει σε τόσο αλλιώτικα μονοπάτια που θα σε ενθουσιάσουν.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως Καλλιτέχνη;
Δεν ξέρω αν έχω κατακτήσει ακόμη αυτό τον τιμητικό για εμένα τρόπο ζωής.Ο κόσμος πάντα είναι ο καλύτερος κριτής της δουλειάς μας. Θα ήθελα απλά να αρέσουν τα κοσμήματα που δημιουργώ και να αισθάνονται όμορφα όταν κοσμούν το σώμα τους.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Θα έλεγα καλύτερα ότι τα όνειρά μου είναι να γνωρίσει και να αγαπήσει το ευρύ κοινό του ελλαδικού χώρου τη δουλειά μου και γιατί όχι τα “κιλιμάκια” μου, όπως λέω τα κοσμήματά μου, να ταξιδέψουν όσο πιο μακριά μπορούν!
