Από τα δέκα μου χρόνια ακροβατώ συχνά μεταξύ χωριού και πόλης! Επειδή μετοίκησα στο γραφικό Ανάπλι; Επειδή ήμουν το παιδί από το χωριό για την πόλη και το παιδί από την πόλη για το χωριό μου;

Οι θύμησες πάντως είναι ολόδικές μου και γεμάτες με χρώματα, νήματα, και στοιβαγμένα προικιά στους "γιούκους" με τάξη, φροντίδα, μυρωδιές από σαπούνι και λεβάντα, με τις γιαγιάδες να πλέκουν στις αυλές με το βελονάκι, με την μάνα να κεντάει,  μακρυμαλλούσα κοπέλα τα δικά της προικιά μόλις στα είκοσι της και ... εμένα μικρό παιδί να παίζω με τα χώματα και με τα χρώματα!!!

Από τότε πέρασαν χρόνια, αλλά η εσωτερική ανάγκη της έκφρασης συνδέθηκε με μια περίεργη ανάγκη για τις ρίζες μου, για την μνήμη, για τη σύνδεση με το πριν αλλά και τη διατήρησή του, μέσα μου! 

Αρκεί όμως αυτό; Για εμένα όχι, όπως και για όποιον θέλει να μείνει ζωντανή η μνήμη και ο πολιτισμός της καθημερινότητας, ο πολιτισμός της παράδοσης και όχι ένα κουφάρι παλιακό και ντεμοντέ!

Μέσω της  Μικροϋφαντικής και της Υφαντικής, το νήμα έγινε ο Μίτος που συνδέει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μου, αλλά και των γύρω μου και βήμα - βήμα ή καλύτερα νήμα - νήμα, εξυφαίνονται η αγάπη για δημιουργία, στον κόσμο της slow creation, με  σεβασμό στην ανθρώπινη εργασία, στο περιβάλλον και στον λαϊκό πολιτισμό με υλικά το βαμβάκι, το μαλλί, το λινάρι, τις ημιπολύτιμες πέτρες ...

 Τι σημαίνει να είμαι δημιουργός;

Το να κάνω πράγματα να οδηγούν την ύπαρξή μου. Ακούγεται τρελό, αλλά δίνει νόημα στη ζωή μου και δίνει πραγματικά σκοπό στη ζωή μου.

 Το να φτιάχνω πράγματα ξεκίνησε ράβοντας τα δικά μου αξεσουάρ και κοσμήματα με τη ραπτομηχανή, με το να πλέκω κοσμήματα, τσάντες, και τελικά να μπλέκω υλικά και να δημιουργώ ιδιαίτερα κοσμήματα.

 Νιώθω ότι επέστρεψα στις ρίζες μου δουλεύοντας με έναν οριζόντιο αργαλειό που λειτουργεί με τα πόδια. Αν και  έχω εξερευνήσει πολλά από τα είδη εφαρμοσμένης τέχνης (ζωγραφική, αγιογραφία, ψηφιδωτό, αργυροχοΐα), η εργασία με ίνες με φέρνει πίσω στην παιδική μου ηλικία και αισθάνομαι πιο αυθεντική.

 Υπάρχει μια ανεξήγητη άνεση που αποκτώ όταν υφαίνω, όταν κεντάω, όταν ράβω, την οποία δεν μπορώ να αποκτήσω κάνοντας οτιδήποτε άλλο στη ζωή μου.